Obowiązki pracodawcy zwiazane z ciążą i macierzyństwem pracownicy I

Często dostaje pytania dotyczące zatrudniania kobiet w ciąży i pracownic/pracowników opiekujących się dzieckiem. Poniżej pierwsza część krótkiego podsumowania najważniejszych zagadnień. 

Większość pracowników i pracodawców zdaje sobie sprawę z tego, ze zwolnienie pracownicy w ciąży jest praktycznie niemożliwe. Przynajmniej w przypadku umowy zawartej na czas nieokreślony. W takim wypadku pracownica jest chroniona od chwili zajścia w ciążę. Jednakże będzie możliwe zwolnienie takiej pracownicy z powodu ciężkiego naruszenia obowiązków (o ile zgodzi się na to organizacja związkowa) i w przypadku likwidacji zakładu pracy. Jednak niewiele osób wie, że w przypadku umowy na czas określony ochrona pracownicy jest słabsza. Pracownica jest chroniona w pełni tylko jeżeli zawarta umowa rozwiązywałaby się po upływie 12 tygodnia ciąży. Wtedy umowa przedłuży się też automatycznie do dnia porodu, a kobieta bezie mogła uzyskać zasiłek macierzyński.

Dodatkowo należy pamiętać o obostrzeniach związanych z trybem pracy kobiety w ciąży takich jak:

1. Zakaz zatrudniania w godzinach nadliczbowych i w porze nocnej pracownicy w ciąży, który dotyczy tylko okresu, gdy kobieta jest w ciąży. Nie uchyla go nawet zgoda kobiety na wykonywanie pracy w godzinach nadliczbowych lub w porze nocnej. Pora nocna obejmuje 8 godzin między godzinami 21.00 a 7.00., w zależności od ustaleń przyjętych u poszczególnych pracodawców lub taki rozkład czasu pracy,  którym w każdej dobie co najmniej 3 godziny pracy obejmuje czas między godzinami 21 a 7 lub gdy ¼ czasu pracy w okresie rozliczeniowym przypada na porę nocną.
2. Zakaz delegowania poza stałe miejsce pracy i zatrudniania w systemie przerywanego czasu pracy pracownicy w ciąży, który dotyczy tylko okresu,. Jednakże zakaz może zostać uchylony jeśli kobieta wyrazi zgodę na delegowanie poza stałe miejsce pracy lub na pracę w systemie przerywanego czasu pracy.

Pracodawca zatrudniający pracownicę w porze nocnej jest obowiązany na okres jej ciąży zmienić rozkład czasu pracy tak aby nie obejmował on pory nocnej. Jeśli jest to niemożliwe pracodawca musi przenieść pracownicę do innej pracy, lub zwolnić ją z obowiązku świadczenia pracy. Pracownica w okresie ciąży zachowuje prawo do dotychczasowego wynagrodzenia, w związku z tym pracownicy przysługuje dodatek wyrównawczy gdyby zmiana warunków pracy na dotychczas zajmowanym stanowisku pracy, skrócenie czasu pracy lub przeniesienie pracownicy do innej pracy powodowała obniżenie wynagrodzenia. Taki dodatek przysługuje również w przypadku gdy pracownica pełniła poprzednio dyżury zakładowe, których ze względu na ciążę nie może pełnić (uchwał siedmiu sędziów SN z dnia 28 kwietnia 1994 r. I PZP 6/94).

Po ustaniu przyczyny uzasadniającej zmianę warunków pracy na dotychczas zajmowanym stanowisku pracy, skrócenie czasu pracy lub przeniesienie do innej pracy, pracodawca ma obowiązek przywrócić ją do dotychczasowej pracy.

Celem takiego uregulowania jest ochrona kobiet w ciąży. Zatrudnienie pracownicy w ciąży wbrew zakazowi pracy w porze nocnej stanowi wykroczenie przeciwko przepisom o ochronie pracy kobiet.

W następnej części podsumowania omówione zostaną uprawnienia i obowiązki związane z macierzyństwem.

Zmiany w prawie konsumenckim

Od czerwca tego roku szykuje się poważna rewolucja w prawie konsumenckim. Ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej utraci moc, a przepisy o sprzedaży konsumenckiej zostaną przeniesione do kodeksu cywilnego. Zostaną również zniesione dwa porządku prawne dotyczące gwarancji, która w przypadku gwarancji dla konsumentów wróci również do kodeksu cywilnego. Dodatkowo maja zostać wprowadzone kolejne udogodnienia dla konsumentów wzmacniające ich pozycję wobec sprzedawcy.

Mam nadzieję, że zmiana przyczyni się do uproszczenia porządku prawnego, który obecnie jest bardzo zawiły i niezrozumiały dla zwykłego człowieka. Już wkrótce umieszczę szczegółową analizę zmian.

Społeczeństwo prawnie uświadomione

Dziennikarz dał ognia,poziom komentarzy zainspirował mnie i jutro będzie wpis o spadkobraniu, dobrodziejstwach inwentarza i innych takich. 

To tak na marginesie świadomości prawnej społeczeństwa.

Fikcja doręczenia II, czyli nie taki diabeł straszny

Dostałam pierwsze pismo od inpostonosza. I wszystko jest ok. Nie ma żadnych cudów o drugim awizowaniu za 2 tygodnie, co więcej dziś jest 22 stycznia, a w przesyłce było postanowienie o wpisie do KRS z 15 stycznia. W zeszłym roku Poczta Polska doręczała podobne postanowienie tydzień dłużej. A może jednak nie będzie tak źle? Sama nie wiem co o tym myśleć jak mawiał król Dezmond.

Fikcja doręczenia (do monopolowego po przesyłkę z sądu)

Na fali modnych na blogach prawniczych postów o inpostonoszach wrzucam swój kamyczek.

Co prawda nie dotyczy mnie - do mnie jeszcze inpostonosz nie zawitał, ale obrazuje poziom absurdu. Jak się pojawi i akurat będę w pobliżu, to opisze wrażania.

PS. dobrze, że przynajmniej można łatwo sprawdzić KRS online, bo inaczej pewnie jeszcze z miesiąc bym się denerwowała, że mi nie wpisują zmiany.

Wyrok TK z ws. 75% podatku - izby skarbowe zawieszają wznowione postępowana

18 lipca 2013 roku Trybunał Konstytucyny wydał wyrok (sygn. 18/09), w który stwierdził, że przepisy przewidujące 75% stawkę podatku od dochodów z nieujawnionych źródeł były w brzmieniu obowiązujacym do 31 grudnia 2006 roku niekonstutycyjne. Wiele osób, które były zmuszone do zapłaty wysokiego podatku złożyło wówczas wnioski o wznowienie postępowania. 

Aktualnie przedsiębiorcy ci są niemile zaskakiwani przez organy skarbowe, które doręczają im postanowienia o zawieszeniu wznowionego postępowania. Uzasadnienie takiego postanowienia, które miałam okazję analizować jest kuriozalne. Opiera się ono o art. 201 § 1 pkt 2 ordynacji podatkowej, który mówi, że postępowanie zawiesza się w przypadku gdy zaszła potrzeba rozstrzygnięcia przez inny organ lub sąd zagadnienia wstępnego. A potrzeba taka zaszła gdyż Marszałek Sejmu przedstawił TK pismo z prośbą o wyjaśnienie jednego z punktów wyroku. Najkrócej, pomijając szereg pojawiających się w związku z uzasadnieniem kwestii, można powiedzieć: a gdzie tu sąd i orzeczenie? Otóż TK nie jest sądem. A wyjaśnienie, o które zwrócił się Marszałek Sejmu żadną miarą nie może być uznane za orzeczenie. Orzeczeniem był wyrok z 18 lipca. To, co TK odpisze Marszałkowi ma na celu zaspokojenie ciekawości Marszałka, nie można z tego wywodzić podstawy do zakończenia wznowionego postępowania.. 

Tak więc wydaje się, że są mocne podstawy do żalenia się na takie postanowienie.

Kiedy pracodawca ma obowiazek konsultacji z radą pracowników

Co do zasady interesy pracowników wobec pracodawcy powinna reprezentować organizacja związkowa.  Jeżeli takiej organizacji nie ma, to w zakładzie pracy powinna istnieć rada pracowników. Jest ona obowiązkowa jeżeli pracodawca zatrudnia powyżej 50 pracowników.

Uprawnienia i funkcje rady pracowników są uregulowane w ustawie z dnia 7 kwietnia 2006 roku o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji. Zgodnie z art. 13 tej ustawy, pracodawca powinien przekazywać radzie pracowników informacje dotyczące:

  1)   działalności i sytuacji ekonomicznej pracodawcy oraz przewidywanych w tym zakresie zmian;

  2)   stanu, struktury i przewidywanych zmian zatrudnienia oraz działań mających na celu utrzymanie poziomu zatrudnienia;

  3)   działań, które mogą powodować istotne zmiany w organizacji pracy lub podstawach zatrudnienia.

Informacje są przekazywane w razie przewidywanych zmian lub na pisemny wniosek rady. W zakres informacji, które muszą być przekazywane do konsultacji rady pracowników wchodzą m.in. zmiany regulaminu pracy dotyczące systemów rozkładu czasu pracy czy planowane przejście zakładu pracy na innego pracodawcę. Nie muszą być natomiast konsultowane zmiany regulaminu wynagradzania nawet jeśli prowadzą do pogorszenia się sytuacji ekonomicznej pracowników.

W wyżej określonych sprawach rada pracowników przedstawia opinię, jednak ta opinie nie jest wiążąca dla pracodawcy i nie może zmusić go do dostąpienia od planowanych zmian. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy konsultacje są obligatoryjne w przypadku sytuacji wymienionych w pkt 2 i 3 powyżej. Brak konsultacji jest natomiast wykroczeniem.